Jasper van ’t Hof 1/4 tet
Vrijdag 13 oktober 2017 in Paradox Tilburg
“We gaan direct allemaal naar huis en lullen er niet meer over.” Ik citeer pianist Jasper van ’t Hof bijna aan het einde van het concert met zijn kwartet. Nou, sta mij toe er toch een paar woorden over te zeggen. Niet teveel, het gaat tenslotte om de muziek nietwaar? Maar het zou jammer zijn om het niet te doen, het zou er misschien aan bij kunnen dragen dat volgende keer de zaal vol zit. Dat zou mooi zijn, want dat verdient deze groep uitstekende muzikanten namelijk zonder meer. ‘No Hard Shoulder’ is het prachtige resultaat van jarenlange ervaring en ongebonden eigentijdse vitaliteit.
Hulde voor de (70 jarige!) Van ’t Hof dat hij de verbinding zoekt met de jongere generatie musici. Drie zelfs. Het lijkt een belangrijke inspiratie en drijfveer voor zijn muziek. In ieder geval leidt het tot avontuurlijke gedachtes en originele vondsten voor zijn composities. In zijn spel zoekt Van ’t Hof de grenzen op en kleurt hij graag buiten de lijntjes. Dat varieert van zoetgevooisde melodielijnen tot uitzinnige improvisatiesolo’s.
De jongste telg van het gezelschap, drummer Jamie Peet, sluit prima aan bij de intenties van de componist, met snelle reacties en onverwachte wendingen. Heerlijk ook om saxofonist Dick de Graaf hier aan het werk te zien. Hij speelt al vele jaren met Van ’t Hof samen en de twee begrijpen elkaar dan ook volkomen. Of het nou hartstochtelijke melodieën zijn of boeiende improsolo’s, zijn warme toon blijft weldadig om naar te luisteren. Complimenten ook voor Frans van der Hoeven, die hier nog maar eens bewijst dat de (contra)bas echt niet alleen bedoeld is om een boblijn te spelen, maar heel goed kan fluisteren en een mooi lied kan zingen.
‘No hard shoulder’ is een aanduiding die in Engeland wordt gebruikt als er geen berm of vluchtstrook aanwezig is. Mij dunkt dat uitwijken met dit kwartet geen optie is. Gewoon de weg volgen en gas erop.
Note: In 2018 ontving Jasper van ’t Hof de Buma Boy Edgar Prijs!
